Χτύποι καρδιάς και δόσεις καφεϊνης,ανάμεσα στα φύλλα της καρυδιάς αδιάκοπα μουσικά μοτίβα,μα και πιο πέρα στις μυγδαλιές υπάρχει ζωή που περπατάει,πετάει,σέρνεται ανάμεσα στα ξερόχορτα.
Ένα πλαίσιο φύσης και ένα μπαλκόνι ανοιχτό στο πέλαγος, ήχοι και απόηχοι μικρών και μεγάλων επισκεπτών αλλά και μνήμες ανθρώπων που ζούσαν εδώ δίπλα,από κάτω,μαζί μας.
Πράσινο και μπλε,ξύλο και πέτρα,τώρα και τότε,γεμάτο και κενό,νερό και άερας όλα παρόντα και απόντα μαζί σε ένα σπίτι που έχει μαζέψει,σχηματίσει και μοιράσει ιστορίες και πρόσωπα.
Όλα κρύβουν έναν ή και πολλούς ρυθμούς μαζί ή εναλλασόμενα, ο αέρας που ταράσει τα φύλλα,το νερό που πετάγεται από το λάστιχο,τα πόδια μας που αλλάζουν θέση κάτω από το τραπέζι,τα μαλλιά που ανακατεύονται από τα δάχτυλα σου,τα κουτάλια που τρώμε το γλυκό αλλά και η σκέψη μου που ταξιδεύει στο άλλο πέλαγος και το μυαλό που σχηματίζει τις εικόνες που συνειδητά ή ασυνείδητα με γυρνούν στο χθες.
Ρυθμικά η σκέψη,η καρδιά και τα μάτια μου τρέχουν πάλι κοντά σου,όσες ώρες και να περάσουν,όσα όνειρα και να βουλιάξουν και όση αγωνία και να πνιγεί,υπάρχει μια κρυμμένη όψη μου που ψάχνει μία ελπίδα ή μάλλον την κρατάει αυτή την ελπίδα και την διατηρεί και γι’αυτό δεν μπορεί να αφήσει στην άκρη τα θέλω και τα γιατί μου.
Ότι σκόρπισα και ότι κυνήγησα,όσα άκουσα και όσα είπα,ότι αγκάλιασα και ότι χόρεψα όλα γυρνούν αδιάκοπα και αέναα σε ένα πηγάδι που αντιλαλεί το γάργαρο νερό και φιλοξενεί τα καλοκαίρια και τους χειμώνες μας.
Δεν ξέρω που ανήκω και που περπατάω,πότε στην βρεγμένη αμμουδιά και πότε στα ζεστά βότσαλα,κάτω από τον πλούσιο ήλιο που με ακολουθεί και διατηρεί την ίδια όψη όπου κι αν πάω όπως κι αν ξυπνώ. Η αυθεντική παρουσία και η ισχυρή πνοή που μου λείπει και που διακρίνω που και που σε αυτά τα μάτια είναι αυτή που μου χαρίζει ο ήλιος και αυτό εδώ το καλοκαίρι,το καλοκαίρι που μου έφερε και μου φέρνει αρώματα και αισθήσεις πρωτόγνωρες και γεμάτες αλμύρα.
skepseislekseis 