δίδυμες λέξεις σχηματίζει η γλώσσα
όχι δυο δυο, αλλά μαζί η μία πάνω στην άλλη
μπορεί και να τις ανακατεύει λίγο
χάνει τις συλλαβές και τις μετράει ανάποδα
χάνει και τα πόδια του,μέσα στα νερά
και η βροχή δεν κοπάζει στιγμή
δίδυμες λέξεις που γίνονται σκέψεις
και το διάστιχο μικραίνει
πόσα φιλιά χωρούν ανάμεσα στο φύγε και στο μαζί
πόσα όχι γράφονται ανάμεσα στο θέλω και στο μπορώ
τα όμορφα να τα βλέπεις συχνά,μα να τα ονομάζεις άσχημα
κρατούν περισσότερο το ενδιαφέρον τελικά
πες τα άσχημα και ας ξέρεις ότι είναι όμορφα
όμορφα ή γεμάτα ή γλυκά ή νόστιμα ή απλά
άσχημα είναι στραβά,είναι λειψά
μα ποτέ δεν μου άρεσε η συμμετρία
ούτε η ισορροπία
καλύτερα να γέρνει παρά να στέκεται πιεστικά καδραρισμένο
σε μια γεωμετρική σύμβαση αμφιβόλου αλήθειας
και την πίστη μου χάνω
σε όλες αυτές τις συμβάσεις
μέχρι που σκέφτομαι αύριο το πρωί να σχεδιάσω την δική μου
να λέει πως και τα άσχημα είναι όμορφα
πως το χάος είναι η δημιουργία
πως δεν θα φτάσω ποτέ γιατί δεν θέλω να χάσω όλες αυτές τις στάσεις που κρύβει η διαδρομή
πως όλα είναι δίδυμα σε αυτό τον κόσμο,φαινομενικά μοιάζουν
μα έχουν υλικό διαφορετικό,από ίδια σάρκα
σε άλλο θεό πιστεύουν
και στο τέλος θα πω πως τίποτα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα
η σύμβαση του συναισθήματος είναι η πιο καταστροφική
ειδικά σε μια αναίσθητη εποχή
είσαι μοναδικός ή απλά δεν ξέρεις τους υπόλοιπους μοναδικούς που ζουν τριγύρω σου
ακόμα
skepseislekseis 