σχήματα οχήματα

Τετάρτη, άλλη μία, Τετάρτη και μετά Πέμπτη, και Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο.Να μηδενίσεις και να το πάρεις πάλι από την αρχή. Κάθε αρχή το τέλος μιας άλλης, σε έναν αέναο κύκλο που άλλοτε κλείνει ασφυκτικά και άλλοτε καμπυλώνει να τα χωρέσει όλα μέσα του. Να σε κάνει να γελάσεις, να φωνάξεις, να κοιμηθείς, να αγκαλιάσεις, …

ταξίδια πόλης τον Αύγουστο

Τα μεγαλύτερα ταξίδια μας, γίνονται μέσα μας, καθημερινά. Κάθε πρωί που ψάχνεις τον λόγο ή τον τρόπο να ξεκινήσεις, κάθε βράδυ που λυγίζεις από βάρος στον καναπέ, ή από τις μπύρες χαμογελάς στον ουρανό. Όσα ταξίδια και να κάνω, πάντα περιμένω τα επόμενα. Τα μεγαλύτερα ταξίδια μας, γίνονται μέσα μας. Την ώρα που κοιμόμαστε δίπλα …

να μαι εδώ

Και να μαι, να μαι πάλι εδώ, να γυρνώ και να στροβιλίζομαι, να πέφτω και να ματώνω, από λάθος πόδια, από λάθος χέρια, από ίδια λάθη. Πως πέφτεις από τα πόδια σου, πως γλιστράς από τα χέρια του, πως ξανακάνεις τα ίδια λάθη. Και να μαι, να μαι ολόκληρη και δυνατή, να δείχνω πόσα μπορώ …

απολογισμός λογισμών

Μία χρονιά πυκνή, παχύρευστη, με ζάχαρη, με λεμόνι. Μέρες λαμπερές και συννεφιασμένες, γιορτινές ή αδιέξοδες, μέρες γεμάτες και άδειες, με ανθρώπους αδύναμους, με σχέσεις δυνατές. Μέρες που περνούσαν σαν νερό, ή κυλούσαν σαν ρόδα σε ανηφόρα ή σε κατήφορο. Δεν μετανιώνω για καμία στιγμή που διάλεξα ή έζησα, μα μετανιώνω που δεν στρίμωξα λίγες ακόμα …

χρώμα διάφανο και άρωμα κρίνων [όπως τότε]

"Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε..." ακούω από την φωνή του Θάνου και σκέφτομαι συμπληρωματικά "ζούμε και όποια ζωή θέλουμε να ζήσουμε", επιλέγουμε, νιώθουμε, απορρίπτουμε. Άνθρωποι, καταστάσεις, γεγονότα, ασθένειες, όλα περνούν από τη ζωή, και μας παίρνουν ή μας δίνουν, μας αφήνουν μισούς ή μας γεμίζουν. "Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε..." ακούω στο κεφάλι …

σα ζέσταμα στη ζέστη του Αυγούστου

Χτυπώντας τα δάχτυλα όλη μέρα στο πληκτρολόγιο, χωρίς να βγαίνει λέξη μισή. Αυτοί οι μήνες παιρνούν κάπως αργογρήγορα ή ίσως γρηγοροαργά. Έτσι όπως πας να πάρεις μια ανάσα και έχει αλλάξει η μέρα. Αυτοί οι μήνες περνούν με αγωνία, με μια ανησυχία πιο ενοχλητική από την ζέστη. Ένα καλοκαίρι αλλιώτικο. Ένα καλοκαίρι που βγήκε πιο …

το κενό

Το κενό, το εγώ, πάντα ένα κενό το εγώ από το εμείς, το εγώ από αυτοί. Φίλοι και ιστορίες, αποστάσεις ασφαλείας και ευαισθησίας, ευάλωτες θέσεις σε νέα δεδομένα. Κοιτώ τον ουρανό που αναποφάσιστα τριγυρνά πάνω απ'το κεφάλι μου, κοιτώ και τα μάτια σου που με περίσσια απόφαση στέκονται γελαστά δίπλα μου. Πόσοι άνθρωποι και πόσες …

μαγιάτικο σημείωμα

Ξαναγυρνώ στο ημερολόγιο μου, βήματα και όνειρα που δεν χώρεσαν σε σελίδες χάρτινες ή σε οθόνες γυάλινες. Γυρνώ να δω αν όλα έχουν προχωρήσει, έχουν αλλάξει ή σταθμεύσει ανάμεσα σε σημειώσεις, να θυμηθώ, ημερομηνίες και ραντεβού. Με το μέτωπο στραμμένο ψηλά, τα μάτια μισόκλειστα από τον δυνατό ήλιο, τα ρουθούνια ανοιχτά ρουφούν τη μυρωδιά της …

για καληνύχτα

Διάλεξα άστρα, κι αγκαλιές και ονειρεμένες λέξεις και ξάπλωσα σε ακροθαλασσιές με περίσσιες σκέψεις. Διάλεξα χέρια ζεστά, να σε κρατήσουν, να σε κοιμήσουν, να σε αγαπήσουν, να σε κερδίσουν. Διάλεξα ουρανό, κεντημένο, απαλλαγμένο, από σύννεφα, μαύρα, κεντημένο, με ηλιαχτίδες. Ηλιαχτίδες ζεστές, διαπεραστικές, από του παραθύρου τις σχισμές, τα πόδια να σου ζεστάνουν. Άνοιξη ζυγώνει, κι …

αποστάσεις αν-ασφαλείας

Τα έδωσα όλα και τι κατάλαβα; Τα έδωσα και ακόμα χρωστάω, ακόμα πληρώνω, ακόμα με συλλέγω από αδιέξοδα και συναισθηματικά κενά, μου είπε ένα βράδυ η Ι. Σαν να επένδυσα για μια ζωή τις νευρικές μου απολήξεις και δεν θα τις πάρω πίσω ποτέ. Κάθε απόληξη αίσθησης, αφής ή οσμής μα και κάθε κατάληξη της …