Χρήσεις και καταχρήσεις

Καμία λογική επεξεργασία και κανένας προβληματισμός,ξεκάθαρες θέσεις και καθαρά βλέμματα που φωνάζουν την αλήθεια τους και όχι το χάος τους.

Κάποτε θα έρθει ο χρόνος και θα ζυγίσει ότι δεν έκλεισε,μα θα έχω προλάβει να το σφραγίσω και να το μετακινήσω μακρυά από το οπτικό μου πεδίο.

Ο χρόνος που με εντυπωσιάζει τόσο γιατί χειρίζεται κάθε κατάσταση μοναδικά,άλλοτε δίνει χρόνο και άλλοτε βεβιασμένα δεν σε αφήνει να προλάβεις να νιώσεις και να αντιληφθείς.

Μένουν όμως οι αισθήσεις να υπενθυμίζουν πόσο ζωντανό μπορεί να είναι ένα σώμα και πόσο ήρεμο ένα κεφάλι. Μακρυά από στερεότυπα και συναισθηματικές ρουτίνες, ξεκινάει ένα άνοιγμα στο υπέροχο αύριο που αρχίζει και χαράζει μέσα στα μάτια μου.

Μία ανακουφιστική αγκαλιά,επαφή χωρίς φόβο,χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς απαιτήσεις.

Θα βουτήξω για μία ακόμα φορά ανοίγοντας τα μάτια μου μέσα στον βυθό και θα βγω να δω το φως που μας λούζει κάθε πρωί.Το αεράκι έχει αρχίσει το ταξίδι του και όλοι κάπως νιώθουμε πως θα εμφανιστεί η πλάτη του καλοκαιριού.

Δεν είναι πως δεν το περιμένω μα να ακόμα και να σε ανατριχιάζει η ψύχρα,ακόμα και να βλέπεις την θάλασσα να σκουραίνει και το μαγαζί να αδειάζει ακόμα και τότε δεν μπορείς να σταματήσεις να τρέχεις κάθε πρωί προς τον ήλιο και να κολυμπάς στα καταγάλανα νερά του νησιού μας.

Ξαφνιάζομαι πολύ από την ροή των γεγονότων και από την κατάθεση του καθενός.Κατάθεση ψυχική,σωματική,πνευματική,υλική.Ο καθένας σε κάθε γεγονός θα προσφέρει ή προσέφερε κάτι ιδιαίτερο κάτι δικό του,κάτι από όλους αυτούς τους κόσμους που τον συνοδεύουν.

Δεν είμαστε μονάδες,μα κόσμοι συγκεντρωμένοι γύρω από μια ραχοκοκκαλιά,απλωμένοι στο δέρμα,καρφωμένοι σε ένα κεφάλι.Με ανοιχτές αισθήσεις έτοιμες να δεχτούν και να δώσουν,έτοιμες να περάσουν και να γεράσουν στην σκιά μιας ποικιλίας γεύσεων,μυρωδιών,υφών.

Με μαγνητίζουν αυτά τα μάτια που με ψάχνουν στον χώρο μα η επιθυμία μου να τα ακολουθήσω ενώ έρχεται αβίαστα κρύβει μικρές τρύπες και φόβους.

Ένα βράδυ γεμάτο στίχους,μελωδίες και κουβέντες,όμορφες,ήρεμες,αναγνωριστικές.Μία αρχή που δεν κατάλαβα πότε ξεκίνησε μα δεν λογαριάζω και αν θα τελειώσει.Όπως και να λέγεται αυτή η ιστορία που μου χτυπά την πόρτα,έχει να γεμίσει και να αδειάσει ποτήρια και στιγμές λίγο πριν την εκπνοή του καλοκαιριού.

Μέθη αγκαλιάς και όνειρα με μισόκλειστα μάτια, χαμένοι στίχοι στον χρόνο και ανακαλύψεις στην μυρωδιά του δέρματος και στις πιέσεις των δαχτύλων.